De stem
Voor mij schuilt de schoonheid van een vrouw in haar stem! Haar stem aait en paait en dringt diep door tot het binnenste van mijn ziel. Ik word er vrolijk, gepassioneerd en soms zelfs opgewonden van. Wat een stem zeg? En als haar stem ook nog samengaat met een mooie mond, een mysterieuze lichaamsgeur, een uitnodigende lach, een speciale manier van kijken, een lieve spontane karakter en een sierlijke manier van lopen, dan is de volledige betovering zeer nabij.
De vrouw van een kennis is operazangeres. In plaats van thuis oefent zij de toonladders op de hei.
Het Profiel
Nu het spaak is gelopen met Leonore kan een frisse dating-site mij wel even op weg helpen. Ik heb geen zin meer om naar de kroeg of naar de dancing te gaan. Wat ik echt vervelend vind is dat de meeste vrouwen die ik in de kroeg tegenkom ook naar die kroeg ruiken. Bij de dancing is dat wat minder. Nadat Suzy een weekend bij mij had doorgebracht rook het hele huis nog dagen later naar de kroeg waar ik haar ontmoette.
Ik wil een dating-site die mikt op empatische persoonlijkheden met een behoorlijke achtergrond en een heldere kijk op de toekomst. Een site die slonzen, hoeren en ongure types weert en die sowieso een keurmerk heeft. Het moet blijk geven van betrokkenheid bij haar zoekers en met groot enthousiasme bijdragen aan de totstandkoming van de meest ideale koppel-integratie. Uiteraard moet de prijs,- kwaliteitverhouding tot tevredenheid strekken.
En ja hoor, ik zie een site met een uitnodigende lay-out en met een uiterst klantvriendelijk ogend bedieningspaneel. De naam 'Happy Noppy' zegt me wel wat. Volgens mij treed je daar je geluk tegemoet en ben je er vanaf inschrijving in je nopjes.
Ik lees de voorwaarden en geef akkoord. Een maand lang mag ik gratis rondneuzen in een afgeschermd deel van de database. Bij volledige lidmaatschap mag ik door de hele database crossen en rossen, op zoek naar tederheid en begrip. Ik teken de intentieverklaring, activeer de overmaking van het verschuldigde bedrag en stort mij op de openingsceremonie.
E-mailadres, wachtwoord, wachtwoord opnieuw bevestigen en dan de invulling van de profiel-gegevens, naar waarheid. Ik heb zelden zo lang getreuzeld om mijn ware profiel te ontdekken. Bij het controleren van de gegevens zie ik dat ik een heel ander mens ben geworden. Ik ga dus als een ander persoon op ontdekkingsreis. Mijn hobby's zijn, onder anderen, zweefvliegen, bergbeklimmen, wildwatervaren, diepzeeduiken en rondtoeren op mijn Harley Davidson. Ook ben ik vrijwilliger bij de reddingsbrigade en bij de mijnopruimingsdienst. Ik rook graag een echte Havana sigaar, drink twee keer per jaar Chivas Royal Salute whisky en breng mijn vakanties door op Hawaii. Een onstuimige en een onstuitbare fantasie leiden mij naar een compleet surrealistische wereld. Mijn profiel heb ik inmiddels vier keer bijgesteld. Nu maar afwachten of ergens aan de overkant een Aphrodite haar netten in mijn richting werpt.
Ik moet uitloggen en opnieuw inloggen om terug te keren naar de marktplaats en speelplaats van de onbekende en ontbrekende liefdes. Ik en wacht met spanning op de officiële toelating tot de ziel van 'Happy Noppy'. Prompt krijg ik een akelig bericht terug dat mijn wachtwoord niet klopt. Een puntje teveel of een komma te weinig kan inderdaad een heleboel ellende veroorzaken. Neen, mijn e-mailadres en mijn wachtwoord kloppen wel, maar ik heb nog een paar rare, door elkaar en in elkaar geschoven, letters over het hoofd gezien. Die moet ik eerst ontcijferen, in een vierkant vakje correct invullen en daarna op enter drukken. En ja hoor, ik kom nu echt binnen in 'Happy Noppy'. Of ik mijn profiel wil bijwerken en één of meerdere foto's wil uploaden. Het is zo wel mooi geweest. Geen foto's en eerst maar op zoek naar een match.
Wat een overdreven type zeg! Ze lijkt wel een poedel met al dat haar voor haar ogen. Haar lach is allesbehalve spontaan want je kunt duidelijk zien dat ze haar linker mondhoek met moeite naar beneden beweegt om een paar scheve tanden tot een glimlach te verleiden.
Deze dan. Zit ze, staat ze,kruipt ze, knielt ze of bukt ze? Ik zie echt geen verschil. Maar ze zit wel in de database.
Gonny lijkt me wel wat. Ze ziet er ontspannen en fris uit. Achter haar ietwat melancholische blik schuilt een soort mystiek. Dat raadselachtige en het geheimzinnige spreken me wel aan. Een prachtige uitstraling, maar misschien is ze wel een slaapwandelaar. Niet doen dus.
Oh, kijk eens aan. Hier hebben we Cherry. Niet bepaald mijn soort kers, maar ze kan ermee door. Haar decolleté is, waarschijnlijk door een gebrek aan voldoende stof, wel wat laag uitgevallen. Ik weet natuurlijk niet wie die foto heeft gemaakt, maar ze kijkt zo recht in de lens dat ik haar zo een aalmoes zou willen geven.
Goeie dag. Deze gelooft er zelf niet meer in. Moet je dat gezicht eens zien. Ze kijkt gewoon woest. Wellicht heeft haar relatie haar tot een absolute dieptepunt gebracht. Als zij in de database net zoveel ruimte inneemt als op de bank dan mag er wel een harde schijf bij.
Ludmila, meid je hebt prachtig donker haar en schattige ogen. Je woont wel heel ver weg, he? Het zal me niet verbazen als die scharrels van 'Happy Noppy' bij jou op vakantie zijn geweest.Je nieuwe liefde moet in elk geval flink aan de bak want het traject van de IND is allesbehalve gemakkelijk. Ik wens je veel succes.
Het oog wil natuurlijk ook wat. En die komt wel degelijk aan zijn trekken bij het aanschouwen van Caroline. Ze ziet er goed verzorgd uit, is lang, slank en sportief en heeft een vrolijke blik die mij erg aanspreekt. Ze lijkt me geen type dat achter op een Harley Davidson springt en op zoek gaat naar wilde avonturen als diepzeeduiken en zweefvliegen. Ik matig mijn profiel en upload snel een foto voor een eventueel contact met Caroline. Nordic wandelen, pottenbakken, seringen kweken, fietsen, theaters, musea en kerken bezoeken en reizen zijn volgens mij meer algemeen aanvaard. Onze opleidingsniveaus, leefstijlen, toekomstplannen, karakters en verwachtingen komen aardig overeen. Dus we kunnen samen het pashokje in.
De chat-berichten nemen in snelheid en in omvang toe. De database van 'Happy Noppy' draait op volle toeren. Mooie bemoedigende en vleiende woorden kruisen over en weer de elektronische snelweg. De zonneschijn en de maneschijn volgen elkaar naadloos op. Mooier lijkt het niet te kunnen. Dan is het zover. Caroline en ik hebben een eerste afspraak. Ik zal hoffelijk en attent zijn. De vlinders zijn de buik al jaren geleden uitgevlogen en de kenmerken van verliefdheid zijn getransformeerd in kenmerken van oppassen geblazen. Het wordt zeker geen routineklus want menselijke gevoelens stop je niet in een stalen vat. Elk moment kan ze er zijn want de trein uit Zaltbommel is net binnengelopen.Ik ben erg benieuwd.
Dan komt de mooie sierlijke Caroline tussen de menigte treinreizigers tevoorschijn. Een betoverende glimlach siert haar gelaat. Spontaan vallen wij elkaar in de armen. Het voelt alsof een sterk mutueel verlangen onze bestemming heeft bepaald. We spreken af om naar een Grieks restaurant te gaan en nemen de eerste de beste taxi. Er is absoluut geen gebrek aan gespreksstof en de ontvankelijkheid voor elkaars denken en gevoelens is fantastisch. De vriendelijke restauranthouder begeleidt ons naar een romantische plaats en gebaart naar zijn personeel dat onze tafel bediening behoeft. Terwijl de heerlijke Griekse gerechten en de Ouzo de climax van zaligheid verhogen gaat Caroline's mobiele telefoon. Haar blik wordt somber en terwijl de glinstering in haar ogen dooft, zie ik tranen tevoorschijn komen. Ze beëindigt het gesprek en tuurt in stilte voor zich uit. Onze eerste ontmoeting kreeg voor mij een onverwachtse wending. Caroline's gewelddadige ex heeft haar opnieuw ernstig bedreigd en heeft haar gesommeerd om direct naar huis te komen voordat hij haar zoontje iets zou aandoen. Dat zij een zoontje had en een agressieve ex was mij niet bekend.
Wat blijkt: volgens 'Happy Noppy' is je profiel noodzakelijk voor een goede match. Helaas is een slechte match vaak het gevolg van een gemanipuleerd profiel.
As life goes on
"I'd rather be a failure at something I love than a success at something I hate."
"A man with one watch knows what time it is, a man with two watches is never sure..."
“The ultimate measure of a man is not where he stands in moments of comfort and convenience, but where he stands at times of challenge and controversy.”
"We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them."
Unfortunately many of us do not live life. We tend to chase life as if it's some sort of prey and finally we hunt it down to a deplorable level. We then cry, sigh, complain and suffer.
Take a break!
Het is nu tijd om te ontspannen
Verlos jezelf van de kramptoestand, de druk, de hoofdpijn, de huilbuien, het ellendig gevoel, de onzekerheid, de besluiteloosheid, de irritatie, de onmacht, de opstandigheid,de buikpijn, het egoïsme, de klaagzang, het medelijden, het schuldgevoel en de radeloosheid.
En ga vooral niet op vakantie!
Vakantie zal het kluwen van al je onlustgevoelens nooit ontwarren. Het zal hooguit je vluchtgedrag bevestigen en versterken.
De uitputting nabij zal je snakken naar je eigen vertrouwde omgeving, je eigen bed en het hoofdkussen dat al je geheimen kent en als spons en respons dient voor je zorgen.
Blijf lekker thuis en ga op zoek naar je eigen nieuwe tempo. Vier je vrijheid en geniet soms van de stilte.
Voer nu zelf de regie over de deurbel, je vriendenkring, je contacten, de telefoon, je e-mailbox, je computer en geniet van muziek,heerlijke hapjes en drankjes.
In het holst van de nacht
Het was inmiddels bijna middernacht geworden. Dit deelde de klokradio me mee, terwijl ik ononderbroken allerlei droomscenario’s voor mijn ogen zag geprojecteerd. Het waren er stuk voor stuk die je zo uit een film kon hebben gehaald en waarin ik telkenmale door een loeihard afstandsschot de keeper van de tegenpartij wist te verschansen. Op die manier werd het partijtje voetbal steevast in een one-man-show omgetoverd.
Maar wat gaf daar nu precies de aanleiding toe? Wel, dit had alles te maken met de diverse scouts die er morgen tijdens de wedstrijd aanwezig zouden zijn. Er stond voor mij een belangrijke wedstrijd op het menu geserveerd. Ik moest me in de kijker zien te spelen, en dit was natuurlijk veel makkelijker gezegd dan gedaan. Alleen met een uitzonderlijke prestatie kon in misschien aanstalten maken op een transfer naar een topploeg te maken. Ik die al m’n hoop op die ene wedstrijd had gevestigd, moest en zou eindelijk uit de duisternis treden. Zo’n kans werd je immers niet iedere dag in de schoot geworpen.
Het was aanvankelijk, zoals bij vele van die zaken, allemaal vrij onschuldig begonnen. Rond m’n negende was ik goed bevriend geraakt met Kevin, een jongen die wat verder in mijn straat woonde. Hij was een echte voetballiefhebber, die zelf reeds een aantal jaren voetbal speelde. Kevin ging ook vaak met z’n pa, die toen trouwens nog jeugdtrainer bij de lokale voetbalclub was, wedstrijden bezichtigen waarover hij vervolgens ellenlange verhalen kon vertellen. Zo kwam van het één het ander, want op een blauwe maandag vroeg hij me of ik zin had om eens training van hem bij te wonen. Ik, die toen weinig belangstelling had voor allerhande soorten sport, liet me na lang aandringen toch overhalen.
Toen ik ’s avonds naar de training ging kijken, viel mijn oog direct op het nog amper te bespeuren grasveld dat onder een sfeervol sneeuwtapijt lag verscholen. Het was ijskoud buiten en na een poosje aandachtig te hebben toegekeken, stapte ik de wat oudere, maar best gezellige kantine binnen. Hier zou ik Kevin na de training opwachten. Aangezien hij een nog lange route voor de boeg had staan, besloten we na een korte, aangename babbel terug huiswaarts te keren. Zo begon m’n interesse voor de voetbalsport stilaan te groeien, tot ik uiteindelijk besliste om me bij zijn team aan te sluiten.
Tijdens het eerste seizoen was er meestal geen plaatje in de basis voor me weggelegd. Maar langzamerhand, stap voor stap, trede voor trede krikte ik m’n voetbalkunnen op tot een niveau dat best wel geapprecieerd kon worden. Natuurlijk liep ik niet altijd over een geplaveide weg. Onder andere een knieblessure waarop de dokter me adviseerde om een wat minder belastende sport voor m’n knie te gaan uitoefenen, gooide bijna roet in het eten. Ook toen Kevin me vertelde dat hij noodgedwongen ons team moest verlaten, omdat hij met z’n ouders verhuisde naar een verder gelegen stadje dichter bij zijn ma’s job had ik het knap lastig.
Met vastberadenheid en volharding bleef ik mijn doel nastreven tot ik alle tegenslagen had overwonnen en daar misschien morgen of in de verdere toekomst de vruchten van kon gaan plukken.
